نفس مامان و بابا

این مطلب رو روز 9 اسفند که دو سال و نیمه شدی برات نوشتم ولی فرصت نشد تو وبلاگت ثبت کنم پسر کوچولوی من مثل چشم بر هم زدنی زمان گذشت و تو امروز دو سال و نیمه شدی . کودکی پر جنب و جوش و پر هیاهو که فضای ساکت خونه ما رو تغییر داد و اکنون در دو و نیم سالگی ابراز استقلال میکند و کم کم به پدر و مادرش میفهماند که میخواهم روی پاهای خودم بایستم. هر چه زمان میگذرد سختیهای کودکانه ات که با لذت نیز همراه است تغییر میکند.زمانی تنها دغدغه ام شیر خوردن و خوابیدنت بود .... زمانی دلدردهایت کلافه ام میکرد..... زمانی آغاز نشستن و چهار دست و پا رفتن و راه رفتنت فرایند جدیدی برایم بود .... و زمانی سخن گفتنهای شیرینت خودنمایی میکرد. اکنون در این مرحله است...